Yevropa Rossiyani qanday jazolashni hal qila olmayapti

© AFP / JOHN THYSFlag YeS v Brussele
Flag YeS v Brussele - Sputnik O‘zbekiston, 1920, 25.01.2022
Obuna bo‘lish
Rossiyani jazolashga kelishish uchun kelishib olishdi – YeIga a’zo davlatlar tashqi siyosat idoralari rahbarlarining kechagi uchrashuvi natijalarini mana shunday qisqacha deb ta’riflash mumkin.
Chunki Brusselga davlatimiz “Ukrainaga nisbatann harbiy rejalar tuzayotgandek” deb ko‘rinmoqda.
Muzokaralar boshlanishidan avval, munozara “norasmiy” xususiyatga ega ekanligi, ehtimol, yuzaga kelishi mumkin bo‘lgan oqibatlar uchun javobgarlikni o‘zidan soqit qilish uchun ham qat’iy ta’kidlandi.
Birinchi navbatda, yevropalik siyosatchilarning o‘zlari uchun ham, birlashgan Yevropa aholisi uchun ham juda jiddiy bo‘lishi mumkin.
Hammasi haqida ketma-ket
Bunday formatdagi uchrashuv - oxirgi o‘n kun ichida ikkinchisidir. Uning asosiy mavzusi o‘zgarmayapti: YeI qit’ada yangi xavfsizlik siyosati konturlari ustida ishlashni taklif qilgani uchun (bu yerda va hech qanday qo‘shtirnoqsiz va mubolag‘asiz) Rossiyani jazolamoqchi. O‘z manfaatlarini ham, yevropaliklarning ham manfaatlarini hisobga olgan holda, hatto ular hali buni tushunmasa ham, o‘zlari zarbalar ostida qolishi mumkin.
Yevroittifoqi Rossiya uni (bosh diplomati Borrell) stulga o‘tirib, ikki qudratli davlat to‘plangan muammolarni hal etayotgan paytda koridorda kutishga yuborganidan norozi.
Chunki Moskvani g‘azablantirib, munosabatlarda keskinlikning keskin yomonlashuvidan tashqari, energiya narxlarining oshishi bilan ifodalanadigan yangi keskinlikni keltirib chiqarishi mumkin, va amerikalik siyosatchilarni g‘azablantirib esa, globalist elitaning so‘zsiz qo‘llab-quvvatlashidan mahrum bo‘lish ehtimoli katta.
Yevropa Ittifoqi o‘zi qo‘ygan va o‘zi tushib qolgan tuzoqdan qanday qutulmoqchi?
Hozirgi vaqtda hamma uchun mos keladigan yechim yo‘q.
Shuning uchun AQSh Yevropa Ittifoqining Rossiyaga qarshi “sanksiyalari” haqida gapirganda, ular Atlantikaning narigi tomonidan aks-sado emas, balki yoqimsiz tovushlar yig‘indisini (kakofoniya) eshitishmoqda.
Sharqiy, ancha kam boy neo-Yevropa, Yevropa Ittifoqining saxovatli subsidiyalar bilan yashashga odatlangan, mamlakatimizga qarshi "qattiq sanksiyalar"ni talab qilib, bugungi kunda deyarli faqat rusofobiya bilan kun kechirmoqda. U yerdagi siyosatchilarning fikricha, ularning katta hamkorlari - bu hatto Brussel emas, Vashington - ularga barcha faraziy iqtisodiy zararni, foizlar bilan ham qoplaydi.
G‘arbiy Yevropa va hozir uning nomidan ikki davlat gapirada – bu Germaniya Federativ Respublikasi va Fransiya koalitsiya bo‘yicha kichik sheriklarini og‘zaki qo‘llab-quvvatlagan holda, ancha vazminlik bilan gapirmoqda.
Fransiya prezidenti va Germaniya kanyleri qo‘pol so‘zlardan ham, qo‘pol ohanglardan ham o‘zini tiymoqda, chunki ki, nemis hukumati qishning qahratonida mamlakat yoqilg‘i omborlarida hozirda majburiy zaxiralarning yarmidan kamroq qolganini yaxshi biladi, Fransiyada esa benzinining narxi litri uchun bir yarim yevrodan oshib ketdi va narxlar yozilgan qog‘ozlarning valsini allaqachon Yelisey saroyida tomosha qilmoqda.
Mamlakatimiz qrimliklarni qon to‘kilishidan himoya qilgani va Donbassdagi ruslarni siyosiy qo‘llab-quvvatlagani uchun Rossiyaga qarshi sanksiyalar joriy qilinganidan qariyb sakkiz yil o‘tib Yevropa Ittifoqi cheklovlar iqtisodiyotimizning tuzilishi va rivojlanishiga hech qanday ta’sir qilmagani, ular umumevropa iqtisodiyoti uchun to‘siq bo‘lganini anglay boshladi.
Bu sanksiyalarni qabul qilgan va uzaytirganlar buning aksini isbotlashga qanchalik urinmasin.
Natija, agar faqat rasmiy statistikani hisobga olsak, ikki tomonlama talqin qilishga imkon bermaydi (pandemiyani hisobga olmasak ham).
Bu quyidagicha: butun birlashgan Yevropa hududida yashash narxining oshishi, inflyatsiyaning tezlashishi (bu yevro joriy etilgandan beri, ya’ni so‘nggi yigirma yil ichida hech qanday misli ko‘rilmagan) va energiya resurslarining narxini yuqoriga ko‘tardi.
Yillar davomida Yevropa Komissiyasining rahbariyati o‘zgargani va Yevropa parlamentida mutlaqo boshqa deputatlar o‘tirgani muhim emas - iqtisodiy faollikning pasayishi vektori, aytmoqchi, Rossiya siyosatchilari o‘sha paytda, 2014-yilda Yevropa Ittifoqini ogohlantirgandi, hech kim quloq solmadi (oh, bu bizning Rossiyaning hatto o‘zining raqibi deb biladiganlarga ham g‘amxo‘rlik qilish istagi!), hozir buni sezmaslik mumkin emas.
Hatto Vashington Rossiyaga qarshi o‘yinlarda ishtirok etishga taklif qilsa ham – imkonsin, buni hisobga olishmadi.
Yevropaning o‘zida ham ukrain, ham ukrain tilida so‘zlashuvchi siyosatchilarning rusofobiya bo‘yicha umumiy yo‘nalishdagi eng kichik ikkilanishdagi isteriyasi, aslida, mamlakatimizga nisbatan universal dastak bo‘lishni to‘xtatganligining bilvosita dalilidir.
Berlinning pozitsiyasidan, keyin Parijning bayonotlaridan galma-gal g‘azablangan Kiyev, amerikalik hamkorlari unga tashlab qo‘ygan belgi qo‘yilgan kartalar bilan o‘ynab, xalqaro munosabatlarda jiddiy tomon sifatida ko‘rinishda ishonchli bo‘lishni to‘xtatdi.
Ular qanchalik urinmasin.
Parij va Berlin xavotirning tashqi qiyofasini saqlab qolgan holda, Ukraina tomonidan qo‘zg‘atilgan tartibsizliklar boshlangan taqdirda asosiy siyosiy mas’uliyatni o‘z zimmasiga olishi, shuningdek, Vashingtonning geosiyosiy ambitsiyalari uchun javob berish kerakligini anglab, bugun ehtiyotkorna bahonalarni aytishni afzal ko‘rmoqda.
Buyuk Britaniyaning Yevropa geosiyosiy vaziyatiga kutilmagan aralashuvi (Kiyevda Moskvaning “Rossiyaparast yetakchi”ni qamash sensatsiya rejalari bilan) – qit’ada buni kimdir tushinishi dargumon.
Yevroittifoqdan janjal va da’volarsiz ajrala olmagan britaniyaliklar hozir Ukraina bilan hamkorlik qilishga urinib ko‘rmoqda, Berlin va Parij, darvoqe, Rim va Vena kabi, geografik va moliyaviy jihatdan Londonga Kiyevdan ko‘ra yaqinroq ekanini unutib qo‘yishdi, shekilli.
Va bu qadam, albatta, Britaniya bosh vazirining yevropalik hamkorlari orasida tish g‘ijirlatishini keltirib chiqaradi.
Ikkinchi jahon urushidan keyin ko‘p yillar davomida Yevropada qonli bo‘tqani xohlaganlar, uni Yevropa chegaralaridan aniq uzoq masofada - Afrika yoki Osiyoda pishirishgan.
Ammo har o‘n yillikda urush va tinchlik chegarasi - xuddi o‘ylamaslik yoki ochko‘zlik tufayli mojaro olovi Yevropaga yaqinlashib bordi.
Qochqinlar va qit’ada qurollarning tarqalishi bilan birinchi marta duch kelgan Birlashgan Yevropa Yugoslaviya saboqlarini o‘rganmadi.
Endi mojarolar tahdidi, ayniqsa Kiyevga halokatli harbiy qurollarni yetkazib berish, shuningdek, armiya instruktorlarining kelishi bilan sezilarli darajada oshib bormoqda.
Ammo “Brusselda o‘tirib qolganlar” Rossiyani “tajovuzkor xatti-harakati” uchun sanksiya qo‘llashga tayyor bo‘lganlar, bu xavfni sezmaslikni ma’qul ko‘rmoqda.
Hozirgi vaziyat qit’ada o‘tgan asrning 30-yillari o‘rtalarida SSSRga qarshi iqtisodiy sanksiyalar joriy etilgan va Yevropaga haqiqiy tahdid fashistlar Germaniyasidan kelgan vaziyatni eslatadi.
Afsuski, o‘sha davr va o‘sha tarix saboqlari, bugungi kunda sodir bo‘layotgan voqealarga qaraganda, uzoq vaqtdan beri va yaxshigina unutilgan.
Shuning uchun, ular xayoliy tajovuzkor emas, balki haqiqiy niyatda adashganda nima sodir bo‘lishini yana bir bor eslatish ortiqchalik qilmaydi.
Yangiliklar lentasi
0