Rossiya Konstitutsiyasida Xudoni eslash zarurmi: ijtimoiy tarmoqlar bo‘yicha ko‘rib chiqadigan bo‘lsak, ushbu masala bizning konstitutsiyaga kiritilgan o‘zgartirishlar haqidagi suhbatda deyarli barchani qiziqtiradi. Qizig‘i shundaki, AQShda shu kunlarda Qodir Tangri asta-sekin asosiy narsa to‘g‘risida tortishuvlarning markazida bo‘lmoqda, garchi Amerika misolida bu ularning Asosiy Qonuni to‘g‘risida emas (Xudo u yerda huddi dollar qog‘ozidagi singari tilga olingan). Amerika munozarasi ateizm va o‘z mamlakatida unga muhtoj bo‘lganlar haqida ko‘proq gap ochmoqda, deb yozadi RIA Novosti muallifi.
Mana yaqinda ro‘y bergan holat: Bosh prokuror Uilyam Barr va Nyu-York arxiyepiskopi Timoti Dolan katolik telekanalining efirida uchrashdilar. Va Donald Tramp administratsiyasining bosh huquqshunosi bu yig‘ilishda shunday dedi: "uyushgan - va ancha urishqoq - dunyoviy harakatligi ayon, va dinni hayotimizdan chiqarib yuborish maqsadida". AQShda, davom etdi u, dindorlar o‘z qarashlarini dinsizlarga singdirmaydilar - aksincha, o‘sha "jangari dunyoviylar" dindorlarga o‘z qadriyatlarini singdirishga harakat qilmoqdalar.
Bu yerda, albatta, siyosat xohlaganingizcha ko‘p. Vaziyat quyidagicha aniqlanadi: Trampning birinchi saylov kampaniyasida uning yevangelistlar bilan alyans vujudga keldi, ya’ni uni turli xil protestant cherkovlari va din targ‘ibotchilari ta’kidlashlari bo‘yicha – bu xaosni ba’zan "Amerika dini" deb nomlashadi. Endi esa Donald uchun ikkinchi prezidentlik saylovlari oldidan katolik jamoatini jangga jalb qilishmoqchi. "Tramp uchun katoliklar" koalitsiyasi kutilmoqda, ayniqsa prezidentning eng yaqin xodimlari, shu jumladan Bosh prokuror Barr ham ushbu dinga tegishli ekanligi aniqlangan.
Ammo umuman olganda, bu vaziyatda siyosat kengroq tushunilishi kerak, gap nafaqat keyingi saylov haqida. Va hatto AQSh deb nomlangan bir mamlakatda ham emas.
Shunday bo‘ldiki, 80-yillardan boshlab liberal, demokratik deb ataladigan mafkura deyarli barcha G‘arbiy davlatlar guruhlarida shakllana boshladi va Amerikaning o‘zida "sotsialistik" yorlig‘i unga qattiq yopishib oldi. Bu AQSh Demokratik partiyasining, Yevropadagi ko‘plab sotsial-demokratlarning mafkurasi va shu qatorda dinlarga qarshi kurashni o‘z ichiga oladi.
Davroqe, kimga qanaqa, kardinal Timoti Dolanga esa bu boshqalarga qaraganda yaxshiroq ma’lum. Bir necha yil oldin, nafaqat AQShda, balki global miqyosda katolik ruhoniylariga, ular qatorlari yaqqol pedofillardan iborat yo‘sinida katta hujum uyushtirildi. Albatta, kimdir, bularning barchasi to‘g‘ri ekanligini taxmin qilishi mumkin - bitta pedofil yoki o‘nta, lekin yuzlab emas. Biroq, avvaliga dunyo bu cheksiz liberallarning barcha kampaniyalari ko‘p yo‘nalishlarda va ko‘payib borishiga tayyor emas edi - "yashil iqtisodiyot uchun" ham, "irqchilik" va "erkaklar shovinizmi"ga qarshi ... Avvaliga odamlar boshida yangi baloga munosabat bildirishga va qayerdan paydo bo‘lganini tushunishga ulgirmaganlar ham.
Bu yerda juda muhim narsa: taxminan 80-yillardan boshlab, rus va g‘arbiy ikki jamiyat antifazada rivojlangan. Xuddi shu "sotsializm" ular orasida shiddat bilan harakat qildi, ammo aslida - ko‘plab chap qanotli mayda harakatlar, shu jumladan ateistik harakatlar ham. Bizda hamma narsani teskarisi bo‘ldi, shu jumladan dinlarning tiklanishi. Ammo insoniyat jamiyati inersiondir, unda fikrlash tarzi asta-sekin o‘zgaradi va atigi 2010-yilga kelib, aksariyat rossiyaliklar endi g‘azabli va murosasiz G‘arb "sotsialistlari" va Rossiya ichidagi sodiq talabalari bilan umumiy tilga ega emasliklari aniq bo‘ldi.
G‘arbning kimlar uchundir tushunib bo‘lmaydigan o‘zaro mafkuraviy nafrati, albatta Moskva xalqaro sahnada biron bir noto‘g‘ri ish qilganligidan kelib chiqmagan: ko‘pincha bu nafaqat rahbarlarning, balki jamiyat ichida ko‘pchilikning g‘oyaviy murosasizligi ekanligi ayon bo‘ldi.
Va shunda Tramp paydo bo‘ldi (va uning boshqa mamlakatlardagi klonlari) - va g‘isht kolipdan ko‘chdi. Tashqi siyosat nuqtayi nazaridan Amerika respublikachisi juda yoqimsiz shahs bo‘lishi mumkin. Bu, shartiy aytganda, agar bombardimonlar yanada ko‘proq bo‘lganida, Indoxitoydagi urushda g‘alaba qozonsa bo‘lar edi deb o‘ylaydigan odam. Bunday odamlarga Rossiya, Xitoy va boshqa ko‘plari yoqmaydi. Ammo ichki siyosat, ya’ni qadriyatlar nuqtayi nazaridan to‘satdan Rossiya va G‘arbning antifazasi to‘satdan tugay boshladi va bu bilan nima qilish kerakligi hali ham noma’lum. Ko‘rinishidan, avval Amerika va boshqa jamiyatlarda kurash qanday rivojlanayotganini kuzatish kerak. Jumladan – din haqida.
Va u xususan shunday tarzda rivojlanmoqda. Daily Signal-dagi tahliliy materialni ko‘rib chiqsak, shunday xulosa keltiriladi-ki, AQSh tarixida hech qachon baxtsiz odamlar (sotsiologik so‘rovlariga ko‘ra) shunchalik ko‘p bo‘lmagan. Hatto Buyuk Depressiya va Ikkinchi Jahon Urushi yillarida ham, garchi moliyaviy jihatdan o‘sha paytda odamlar ancha kambag‘al yashagan. Hech qachon bunday miqdordagi o‘z joniga qasd qilish, ruhiy tushkunlik, sinfdoshlari va hamkasblarining ommaviy otib tashlash, yolg‘izlikni tan olishlar bo‘lmagan.
Bunga sabablar juda ko‘p, ammo gap birinchi navbatda yosh avlod haqida ketmoqda. Shunday ekan, ayb smartfonlar va bu avlod tirik odamlar bilan aloqa qila olmasligidir; xuddi shu avlodning iqlim o‘zgarishidan qo‘rqishi ... va yana nima?
Jamiyat o‘zining to‘qimasining vayron bo‘lishi, deydi material muallifi. Avvallari din va oila odamlarni birlashtirgan. Ammo bugungi kunda 1980-yildan keyin tug‘ilgan avlod haqida gapiradigan bo‘lsak, ularning uchdan bir qismi o‘zlarini biron bir dinga taalluqli deb hisoblamaydilar: mamlakat tarixidagi noyob holat. Shu bilan birga, butun mamlakatda bo‘yicha - turmush qurmay yashayotganlar soni turmush qurganlarning sonidan oshib ketdi.
Bu yerda esa, davom ettiradi muallif, chap qanotdagilar (demokratlar), maktab davridan boshlab, doimiy ravishda odamga nafaqat Xudo yo‘qligini, balki ularning mamlakati haqiqiy yovuzlik, ularning o‘tmishi butunlay sharmandalik, kelajak esa umidsizlik ekanligini tushuntirib kelmoqda. Insonning hayoti mazmundan mahrum bo‘lmoqda, ammo ma’nosiz odam bo‘lolmaydi.
70-80-yillarda Sovet xalqlari G‘arb jamiyatlari bilan bog‘liq bo‘lgan narsalarga juda ishtiyoq bilan qarashgan edilar. Keyinchalik, aksariyat rossiyaliklar bu jamiyatlardan ajralib chiqayotganday tuyuldi, ularga nisbatan eng ko‘pi bilan o‘zlarini yaxshi his qilmadilar. Endi, ehtimol, AQShdagi ichki kurash prezident saylovlari bilan umuman yakunlanmasligini hisobga olib, qayta ulanish vaqti keldi chog‘i.