https://oz.sputniknews.uz/20220224/garb-ukrainadan-voz-kechdi-endi-nima-boladi-22963898.html
G‘arb Ukrainadan voz kechdi: endi nima bo‘ladi?
G‘arb Ukrainadan voz kechdi: endi nima bo‘ladi?
Sputnik O‘zbekiston
Rossiyaning Donbassdagi ikki respublikani tan olishi Atlantika dunyosi tartibini demontaj qilishda burilish nuqtasi bo‘ldimi?
2022-02-24T21:00+0500
2022-02-24T21:00+0500
2023-04-05T18:36+0500
kolumnistlar
ukraina
yevropa
yevropa ittifoqi
rossiya
https://cdn1.img.sputniknews.uz/img/07e6/02/18/22947348_0:160:3073:1888_1920x0_80_0_0_96ee6ab8fb6ec2ab30872b92a2e811a4.jpg
Rossiyaning Donbassdagi ikki respublikani tan olishi Atlantika dunyosi tartibini demontaj qilishda burilish nuqtasi bo‘ldimi? Yo‘q, bu shunchaki jarayonning davomi - va mohiyatiga ko‘ra, "yerda" hech narsa o‘zgarmadi. Rossiya obyektiv voqelikni tan oldi: sakkiz yil avval Donbass ustidan nazoratni qo‘ldan boy bergan Ukraina o‘z birligini tiklash uchun o‘zgarishni istamayapti.Ukrainaga Donbass kerak emas - Ukrainaga u Rossiyaga qarshi, ya’ni atlantikachilar va mahalliy elitalar Rossiyaga qarshi doimiy forpost sifatida himoya qilishga urinayotgan Ukraina sifatida kerak emas. Bunday Ukraina uchun Donbassning ketishi - deyarli sovg‘adir (agar bu bilan hammasi tugasa). Lekin tugamaydi, chunki Rossiya uchun Ukraina masalasi - tashqi siyosat yoki hatto xavfsizlik masalasi emas. Bu o‘zimizni anglash, ya’ni o‘z xalqimiz, yurtimiz, tariximiz oldidagi mas’uliyat masalasidir. Va bu Rossiya Federatsiyasi yoki SSSR tarixi emas - bu Rossiya va rus xalqining tarixi.Aynan shuning uchun Putin DXR va LXR tan olinishini e’lon qilishdan oldin Ukraina haqida uzoq tarixiy ma’ruza o‘qidi, chunki u ruslarning, Rossiyaning vakili sifatida nutq so‘zladi. Va Rossiya Ukrainani o‘zining bir qismi deb hisoblaydi - bundan norozi bo‘lish, xalqaro huquq haqida gapirish yoki rus imperializmini masxara qilish mumkin.Bularning barchasi muhim emas, chunki ruslarning o‘zlari bu haqiqat ekanligini bilishadi, chunki ruslar o‘zlarining ildizlari va tarixini bilishadi, ular tahdid va chaqiruvlarni ko‘rishmoqda.G‘arb tomonidan ilgari surilayotgan globallashuv davrida, hatto Yevropa Ittifoqi doirasida nafaqat suverenitet, balki milliy o‘ziga xoslik asta-sekin yemirilayotgan bir paytda "davlatlar suvereniteti" g‘oyasini himoya qilish - shunchalik kulgili.Rus davlati parchalanib ketgandi, endi esa u asta-sekin o‘zini o‘zi va o‘z tarixiy makonini yig‘moqda - boshqa kuch markazlari bizning imperiya parchalaridan Rossiyaga qarshi mustahkamlangan hududlarni qurmasligini talab qilmoqda.Va bu ekspansiya va tajovuz deb atashmoqdami? Ruslar Yevropaga kelib, Yevropaga tahdid solmoqdami? Aksincha, G‘arb uyalmasdan chegaramizga bostirib kirdi (vaqtinchalik ojizligimiz va bo‘linib ketganimizdan foydalanib), endi biz qarshi hujumga o‘tganimizda “bosqinchini to‘xtating” deb baqirishmoqda.Ukraina bu holatda shunchaki qurbon - rus ekspansiyasi tufayli emas, balki ochko‘zlik va uzoqni ko‘ra olmaslik oqibati. O‘z elitalari va G‘arb tufayli.Ukrainani Rossiyadan olib ketishga urinish qanchalik bema’nilik bo‘lsa, shunchalik avantura edi - Rossiyaning o‘zi zaiflashib, parchalanib ketishiga stavka qilish kerak edi. Har qanday variantda ruslar muqarrar ravishda o‘z narsasi uchun kelishadi.Bu sodir bo‘lmoqda - chunki faqat geosiyosiy va ma’naviy o‘lik Rossiya Ukrainadan voz kechishi mumkin edi.G‘arb, umuman olganda, 2014-yilda mamlakat ustidan to‘liq nazorat o‘rnatgandan so‘ng, Ukraina avanturasining strategik muvaffaqiyatiga ishonmadi: atlantikachilar uchun Rossiya va Ukraina o‘rtasidagi bo‘linishni iloji boricha uzoqroq saqlash muhim edi.G‘arb Rossiyani qo‘zg‘atishni istamay, Ukrainaning atlantizatsiyasiga shubhasiz stavka qo‘yishdan qo‘rqdi. Ammo u Kiyev elitasini yordam umididan mahrum qila olmadi, chunki busiz bugungi Ukrainaning Rossiyaga qarshi tuzilmasi parchalana boshlaydi.Ukraina hukumati G‘arb kafolatlarining narxini fevral oyida, anglo-sakslar va yevropaliklar o‘z elchixonalarini Lvovga o‘tkaza boshlaganlarida ko‘rdilar.Va bu ularning o‘zlari o‘ylab topgan "Rossiya tahdidi" oldida, Rossiya shunchaki o‘zining harbiy qudratini namoyish qilib, G‘arbni Ukraina bo‘yicha muloqotga majburlash bilan kuchaytirdi.Atlantikachilar Ukrainaning NATOga qo‘shilmasligiga kafolat bermadilar, lekin ular uni himoya qilmasliklarini so‘zlari va harakatlari bilan ko‘rsatdilar. Ya’ni, "Ukraina Yevropa" ning butun qurilishi Rossiyaning shunchaki soyasidan qulab tushdi.Shu paytda Kiyev hukumati G‘arbni xiyonatda ayblay boshladilar - Zelenskiy o‘tgan shanba kuni Munxenda shunday qildi:"2014 yildan beri Rossiya biz noto‘g‘ri yo‘lni tanlaganimizga, Yevropada bizni hech kim kutmayotganiga ishontirmoqda. Yevropa bu haqiqat emasligini doimo aytishi va o‘z harakatlari bilan oqlashi kerak emasmi? Bugun Yevropa Ittifoqi shunday deyishi kerak emasmi: fuqarolarimiz Ukrainaning Ittifoqqa kirishiga ijobiy munosabatdami? Nega biz bu savoldan qochapmiz? Ukraina to‘g‘ri, haqoniy javoblarga loyiq emasmi?”.Ukraina prezidenti qanday javobni eshitishni xohladi? "Biz Ukrainani o‘zimizga olishni xohlaymiz, lekin biz muvaffaqiyatga erisha olmasligimizni tushunamiz, shuning uchun biz mamlakatingizdan Rossiyani tiyib turish va u bilan o‘yin uchun foydalanamiz" - u anglo-sakslardan bunday haqiqatni kutmaydi. Yevropaliklar esa o‘zlarini anglo-Sakson o‘yinining garoviga olinayotganini tushunishadi va faqat yo‘qotishlarini kamaytirishga harakat qilishlari mumkin.Ammo Kiyev haqiqatni bilishni istamaydi va gapirishda davom etmoqda. Bundan tashqari, faqat Rossiyaning eng yomon qo‘rquvlarini tasdiqlaydigan bir narsani aytmoqda: Rossiya yerlarining g‘arbiy qismini Yevropa foydasiga rad etishga urinish, rus dunyosi va Yevropaning tarixiy chegaralarini o‘zgartirish. Axir seshanba kuni Ukraina tashqi ishlar vaziri Dmitriy Kuleba bu haqda aytmadimi?“Men Yevropa Ittifoqini Yevropaning ayrim poytaxtlarida mavjud bo‘lgan barcha ikkilanishlarni, barcha cheklovlarni, barcha shubhalarni zudlik bilan bir chetga surib, Ukrainaga bo‘lajak Yevropa Ittifoqiga a’zo bo‘lish va’dasini berishga chaqirdim. Buning vaqti keldi. Yevropa buni qabul qilishi mumkin bo‘lgan eng yaxshi strategik qaror tom ma’noda Ukrainani o‘ziga qo‘shishi aniq”.Aytgancha, Yevropaning kutilgan sukunati Kulebani to‘xtata olmadi - u Vashingtonga uchib ketdi, u yerda Baydenning o‘zi bilan suhbatdan so‘ng u amerikaliklarga Ukrainani nima uchun qutqarish kerakligini tushuntirishga harakat qildi. Oddiy amerikaliklar - CNNda:"Birinchidan, 1994-yilda Ukraina dunyoda uchinchi o‘rinni egallagan yadro arsenalidan voz kechdi. Biz, xususan, AQSh tomonidan taqdim etilgan xavfsizlik kafolatlari evaziga undan voz kechdik. Agar kimdir bizga hujum qilsa, AQSh bizga yordam beradigan davlatlar qatorida bo‘ladi, deb bizga va’da qilingan edi.Ikkinchidan, Ukrainada sodir bo‘layotgan voqealar nafaqat Ukrainaga taalluqli. Putin Yevro-Atlantika tartibiga qarshi chiqmoqda. Agar G‘arb Ukrainada muvaffaqiyatsizlikka uchrasa, Putinning navbatdagi nishoni uning sharqiy qanotidagi NATO a’zolaridan biri bo‘ladi.Uchinchidan, agar Putin Ukrainada muvaffaqiyat qozonsa, dunyo bo‘ylab qoidalarni o‘zgartirmoqchi bo‘lgan, AQShni chetlab o‘tmoqchi bo‘lgan boshqa o‘yinchilar G‘arb o‘zi turgan narsani himoya qilishga qodir emasligini ko‘radi. Shuning uchun amerikaliklar jahon tartibini hozirgi ko‘rinishida saqlab qolishdan manfaatdor bo‘lishi kerak va bu tartibning kelajagi hozir Ukrainada hal qilinmoqda”.Bu dalillar amerikaliklar uchun qanchalik ishonchli? Birinchisi, kafolatlar haqida, umuman ishlamaydi - siz bizga va’da bergan edingiz... Klinton davridami? Va nima - siz uchun Rossiya bilan urush qilish kerakmi? Va anglo-sakson OAVlari allaqachon butun G‘arbni jang qilishlari kerakligiga ishontirishgan, chunki ruslar Kiyevga tanklar tashlashga tayyorlanmoqda. Yo‘q, bu bilan amerikaliklarga ta’sir qilib bo‘lmaydi.Ikkinchi dalil Amerikaning Yevropadagi hukmronligiga taalluqli. Ya’ni, Ukrainani hozir Putinga topshirsangiz, keyin u Polsha va Boltiqbo‘yi davlatlariga ko‘z tikadi.Siz u yerda urush qilishingiz kerak bo‘ladi, chunki ular - NATO a’zolaridir. Bu anglo-sakson siyosiy elitasiga ta’sir qilishi kerak, ammo muammo shundaki, bu dalil anglo-sakslarning o‘zlari tomonidan o‘ylab topilgan va 2014-yildan beri uni faol ravishda ta’qib qilmoqda. Ko‘plab shov-shuvli bayonotlar va maqolalar Boltiqbo‘yi tahdidiga bag‘ishlangan va bu, birinchi navbatda, NATO va Yevropa Ittifoqining Germaniya va Fransiya kabi murosasiz a’zolarini qo‘rqitishi kerak edi: "Siz ruslar bilan ishlashga qanday jur’at etasiz? xuddi shu “Shimoliy oqim-2” bo‘ylab - Boltiqbo‘yi xavf ostida bo‘lganda "Tezda barcha ishlarni to‘xtating."Vashington, albatta, Boltiqbo‘yini Rossiyaga berishni istamaydi, garchi ular harbiy jihatdan uni himoya qila olmasligini tushunadi. Muammo shundaki, Rossiyaning NATO davlatlaridan biriga hujum qilishiga faqat bema’ni odam ishonishi mumkin, shuning uchun bu argument bu yerda ham ishlamaydi.Ammo uchinchi dalil haqiqatga o‘xshaydi. Lekin u aynan qanday ko‘rinishga ega, chunki u sodir bo‘layotgan narsalarni ostin-ustun qiladi. Agar siz Putinga taslim bo‘lsangiz, G‘arb hech narsaga qodir emasligini dunyodagi hamma (ya’ni Xitoy) ko‘radi. Va tamom - hozirgi dunyo tartibi buziladi. Shuning uchun, agar siz Atlantika dunyosi tartibini saqlamoqchi bo‘lsangiz, Ukrainadan voz kechmang.Ammo muammo shundaki, anglo-sakslar o‘zlarining global hukmronlik loyihasi bilan allaqachon o‘zlarini haddan tashqari urinib ketdi - va ular revizionistik mamlakatlar (ya’ni, birinchi navbatda, Rossiya va Xitoy) deb ataydiganlar buni allaqachon tushunishgan. Va ular anglo-sakson Bobil minorasini, shu jumladan to‘g‘ridan-to‘g‘ri uylarining darvozalarida ehtiyotkorlik bilan demontaj qilish bilan shug‘ullanadilar.Rossiya aynan shunday qilyapti - barbod bo‘lgan dunyo tartibi me’morlarini imkon qadar o‘z chegaralaridan siqib chiqarmoqda. Tarixiy chegaralardan.
ukraina
yevropa
Sputnik O‘zbekiston
info@sputniknews-uz.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
Potr Akopov
https://cdn1.img.sputniknews.uz/img/1392/76/13927642_0:1:98:99_100x100_80_0_0_00c551183c830fa4010e178dbf4136ec.jpg
Potr Akopov
https://cdn1.img.sputniknews.uz/img/1392/76/13927642_0:1:98:99_100x100_80_0_0_00c551183c830fa4010e178dbf4136ec.jpg
Yangiliklar
uz_UZ
Sputnik O‘zbekiston
info@sputniknews-uz.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik O‘zbekiston
info@sputniknews-uz.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Potr Akopov
https://cdn1.img.sputniknews.uz/img/1392/76/13927642_0:1:98:99_100x100_80_0_0_00c551183c830fa4010e178dbf4136ec.jpg
g‘arb ukrainadan voz kechdi: endi nima bo‘ladi?
g‘arb ukrainadan voz kechdi: endi nima bo‘ladi?
G‘arb Ukrainadan voz kechdi: endi nima bo‘ladi?
21:00 24.02.2022 (yangilandi: 18:36 05.04.2023) Rossiyaning Donbassdagi ikki respublikani tan olishi Atlantika dunyosi tartibini demontaj qilishda burilish nuqtasi bo‘ldimi?
Rossiyaning Donbassdagi ikki respublikani tan olishi Atlantika dunyosi tartibini demontaj qilishda burilish nuqtasi bo‘ldimi? Yo‘q, bu shunchaki jarayonning davomi - va mohiyatiga ko‘ra, "yerda" hech narsa o‘zgarmadi. Rossiya obyektiv voqelikni tan oldi: sakkiz yil avval Donbass ustidan nazoratni qo‘ldan boy bergan Ukraina o‘z birligini tiklash uchun o‘zgarishni istamayapti.
Ukrainaga Donbass kerak emas - Ukrainaga u Rossiyaga qarshi, ya’ni atlantikachilar va mahalliy elitalar Rossiyaga qarshi doimiy forpost sifatida himoya qilishga urinayotgan Ukraina sifatida kerak emas. Bunday Ukraina uchun Donbassning ketishi - deyarli sovg‘adir (agar bu bilan hammasi tugasa). Lekin tugamaydi, chunki Rossiya uchun Ukraina masalasi - tashqi siyosat yoki hatto xavfsizlik masalasi emas. Bu o‘zimizni anglash, ya’ni o‘z xalqimiz, yurtimiz, tariximiz oldidagi mas’uliyat masalasidir. Va bu Rossiya Federatsiyasi yoki SSSR tarixi emas - bu Rossiya va rus xalqining tarixi.
Aynan shuning uchun Putin DXR va LXR tan olinishini e’lon qilishdan oldin Ukraina haqida uzoq tarixiy ma’ruza o‘qidi, chunki u ruslarning, Rossiyaning vakili sifatida nutq so‘zladi. Va Rossiya Ukrainani o‘zining bir qismi deb hisoblaydi - bundan norozi bo‘lish, xalqaro huquq haqida gapirish yoki rus imperializmini masxara qilish mumkin.
Bularning barchasi muhim emas, chunki ruslarning o‘zlari bu haqiqat ekanligini bilishadi, chunki ruslar o‘zlarining ildizlari va tarixini bilishadi, ular tahdid va chaqiruvlarni ko‘rishmoqda.
G‘arb tomonidan ilgari surilayotgan globallashuv davrida, hatto Yevropa Ittifoqi doirasida nafaqat suverenitet, balki milliy o‘ziga xoslik asta-sekin yemirilayotgan bir paytda "davlatlar suvereniteti" g‘oyasini himoya qilish - shunchalik kulgili.
Rus davlati parchalanib ketgandi, endi esa u asta-sekin o‘zini o‘zi va o‘z tarixiy makonini yig‘moqda - boshqa kuch markazlari bizning imperiya parchalaridan Rossiyaga qarshi mustahkamlangan hududlarni qurmasligini talab qilmoqda.
Va bu ekspansiya va tajovuz deb atashmoqdami? Ruslar Yevropaga kelib, Yevropaga tahdid solmoqdami? Aksincha, G‘arb uyalmasdan chegaramizga bostirib kirdi (vaqtinchalik ojizligimiz va bo‘linib ketganimizdan foydalanib), endi biz qarshi hujumga o‘tganimizda “bosqinchini to‘xtating” deb baqirishmoqda.
Ukraina bu holatda shunchaki qurbon - rus ekspansiyasi tufayli emas, balki ochko‘zlik va uzoqni ko‘ra olmaslik oqibati. O‘z elitalari va G‘arb tufayli.
Ukrainani Rossiyadan olib ketishga urinish qanchalik bema’nilik bo‘lsa, shunchalik avantura edi - Rossiyaning o‘zi zaiflashib, parchalanib ketishiga stavka qilish kerak edi. Har qanday variantda ruslar muqarrar ravishda o‘z narsasi uchun kelishadi.
Bu sodir bo‘lmoqda - chunki faqat geosiyosiy va ma’naviy o‘lik Rossiya Ukrainadan voz kechishi mumkin edi.
G‘arb, umuman olganda, 2014-yilda mamlakat ustidan to‘liq nazorat o‘rnatgandan so‘ng, Ukraina avanturasining strategik muvaffaqiyatiga ishonmadi: atlantikachilar uchun Rossiya va Ukraina o‘rtasidagi bo‘linishni iloji boricha uzoqroq saqlash muhim edi.
G‘arb Rossiyani qo‘zg‘atishni istamay, Ukrainaning atlantizatsiyasiga shubhasiz stavka qo‘yishdan qo‘rqdi. Ammo u Kiyev elitasini yordam umididan mahrum qila olmadi, chunki busiz bugungi Ukrainaning Rossiyaga qarshi tuzilmasi parchalana boshlaydi.
Ukraina hukumati G‘arb kafolatlarining narxini fevral oyida, anglo-sakslar va yevropaliklar o‘z elchixonalarini Lvovga o‘tkaza boshlaganlarida ko‘rdilar.
Va bu ularning o‘zlari o‘ylab topgan "Rossiya tahdidi" oldida, Rossiya shunchaki o‘zining harbiy qudratini namoyish qilib, G‘arbni Ukraina bo‘yicha muloqotga majburlash bilan kuchaytirdi.
Atlantikachilar Ukrainaning NATOga qo‘shilmasligiga kafolat bermadilar, lekin ular uni himoya qilmasliklarini so‘zlari va harakatlari bilan ko‘rsatdilar. Ya’ni, "Ukraina Yevropa" ning butun qurilishi Rossiyaning shunchaki soyasidan qulab tushdi.
Shu paytda Kiyev hukumati G‘arbni xiyonatda ayblay boshladilar - Zelenskiy o‘tgan shanba kuni Munxenda shunday qildi:
"2014 yildan beri Rossiya biz noto‘g‘ri yo‘lni tanlaganimizga, Yevropada bizni hech kim kutmayotganiga ishontirmoqda. Yevropa bu haqiqat emasligini doimo aytishi va o‘z harakatlari bilan oqlashi kerak emasmi? Bugun Yevropa Ittifoqi shunday deyishi kerak emasmi: fuqarolarimiz Ukrainaning Ittifoqqa kirishiga ijobiy munosabatdami? Nega biz bu savoldan qochapmiz? Ukraina to‘g‘ri, haqoniy javoblarga loyiq emasmi?”.
Ukraina prezidenti qanday javobni eshitishni xohladi? "Biz Ukrainani o‘zimizga olishni xohlaymiz, lekin biz muvaffaqiyatga erisha olmasligimizni tushunamiz, shuning uchun biz mamlakatingizdan Rossiyani tiyib turish va u bilan o‘yin uchun foydalanamiz" - u anglo-sakslardan bunday haqiqatni kutmaydi. Yevropaliklar esa o‘zlarini anglo-Sakson o‘yinining garoviga olinayotganini tushunishadi va faqat yo‘qotishlarini kamaytirishga harakat qilishlari mumkin.
Ammo Kiyev haqiqatni bilishni istamaydi va gapirishda davom etmoqda. Bundan tashqari, faqat Rossiyaning eng yomon qo‘rquvlarini tasdiqlaydigan bir narsani aytmoqda: Rossiya yerlarining g‘arbiy qismini Yevropa foydasiga rad etishga urinish, rus dunyosi va Yevropaning tarixiy chegaralarini o‘zgartirish. Axir seshanba kuni Ukraina tashqi ishlar vaziri Dmitriy Kuleba bu haqda aytmadimi?
“Men Yevropa Ittifoqini Yevropaning ayrim poytaxtlarida mavjud bo‘lgan barcha ikkilanishlarni, barcha cheklovlarni, barcha shubhalarni zudlik bilan bir chetga surib, Ukrainaga bo‘lajak Yevropa Ittifoqiga a’zo bo‘lish va’dasini berishga chaqirdim. Buning vaqti keldi. Yevropa buni qabul qilishi mumkin bo‘lgan eng yaxshi strategik qaror tom ma’noda Ukrainani o‘ziga qo‘shishi aniq”.
Aytgancha, Yevropaning kutilgan sukunati Kulebani to‘xtata olmadi - u Vashingtonga uchib ketdi, u yerda Baydenning o‘zi bilan suhbatdan so‘ng u amerikaliklarga Ukrainani nima uchun qutqarish kerakligini tushuntirishga harakat qildi. Oddiy amerikaliklar - CNNda:
"Birinchidan, 1994-yilda Ukraina dunyoda uchinchi o‘rinni egallagan yadro arsenalidan voz kechdi. Biz, xususan, AQSh tomonidan taqdim etilgan xavfsizlik kafolatlari evaziga undan voz kechdik. Agar kimdir bizga hujum qilsa, AQSh bizga yordam beradigan davlatlar qatorida bo‘ladi, deb bizga va’da qilingan edi.
Ikkinchidan, Ukrainada sodir bo‘layotgan voqealar nafaqat Ukrainaga taalluqli. Putin Yevro-Atlantika tartibiga qarshi chiqmoqda. Agar G‘arb Ukrainada muvaffaqiyatsizlikka uchrasa, Putinning navbatdagi nishoni uning sharqiy qanotidagi NATO a’zolaridan biri bo‘ladi.
Uchinchidan, agar Putin Ukrainada muvaffaqiyat qozonsa, dunyo bo‘ylab qoidalarni o‘zgartirmoqchi bo‘lgan, AQShni chetlab o‘tmoqchi bo‘lgan boshqa o‘yinchilar G‘arb o‘zi turgan narsani himoya qilishga qodir emasligini ko‘radi. Shuning uchun amerikaliklar jahon tartibini hozirgi ko‘rinishida saqlab qolishdan manfaatdor bo‘lishi kerak va bu tartibning kelajagi hozir Ukrainada hal qilinmoqda”.
Bu dalillar amerikaliklar uchun qanchalik ishonchli? Birinchisi, kafolatlar haqida, umuman ishlamaydi - siz bizga va’da bergan edingiz... Klinton davridami? Va nima - siz uchun Rossiya bilan urush qilish kerakmi? Va anglo-sakson OAVlari allaqachon butun G‘arbni jang qilishlari kerakligiga ishontirishgan, chunki ruslar Kiyevga tanklar tashlashga tayyorlanmoqda. Yo‘q, bu bilan amerikaliklarga ta’sir qilib bo‘lmaydi.
Ikkinchi dalil Amerikaning Yevropadagi hukmronligiga taalluqli. Ya’ni, Ukrainani hozir Putinga topshirsangiz, keyin u Polsha va Boltiqbo‘yi davlatlariga ko‘z tikadi.
Siz u yerda urush qilishingiz kerak bo‘ladi, chunki ular - NATO a’zolaridir. Bu anglo-sakson siyosiy elitasiga ta’sir qilishi kerak, ammo muammo shundaki, bu dalil anglo-sakslarning o‘zlari tomonidan o‘ylab topilgan va 2014-yildan beri uni faol ravishda ta’qib qilmoqda. Ko‘plab shov-shuvli bayonotlar va maqolalar Boltiqbo‘yi tahdidiga bag‘ishlangan va bu, birinchi navbatda, NATO va Yevropa Ittifoqining Germaniya va Fransiya kabi murosasiz a’zolarini qo‘rqitishi kerak edi: "Siz ruslar bilan ishlashga qanday jur’at etasiz? xuddi shu “Shimoliy oqim-2” bo‘ylab - Boltiqbo‘yi xavf ostida bo‘lganda "Tezda barcha ishlarni to‘xtating."
Vashington, albatta, Boltiqbo‘yini Rossiyaga berishni istamaydi, garchi ular harbiy jihatdan uni himoya qila olmasligini tushunadi. Muammo shundaki, Rossiyaning NATO davlatlaridan biriga hujum qilishiga faqat bema’ni odam ishonishi mumkin, shuning uchun bu argument bu yerda ham ishlamaydi.
Ammo uchinchi dalil haqiqatga o‘xshaydi. Lekin u aynan qanday ko‘rinishga ega, chunki u sodir bo‘layotgan narsalarni ostin-ustun qiladi. Agar siz Putinga taslim bo‘lsangiz, G‘arb hech narsaga qodir emasligini dunyodagi hamma (ya’ni Xitoy) ko‘radi. Va tamom - hozirgi dunyo tartibi buziladi. Shuning uchun, agar siz Atlantika dunyosi tartibini saqlamoqchi bo‘lsangiz, Ukrainadan voz kechmang.
Ammo muammo shundaki, anglo-sakslar o‘zlarining global hukmronlik loyihasi bilan allaqachon o‘zlarini haddan tashqari urinib ketdi - va ular revizionistik mamlakatlar (ya’ni, birinchi navbatda, Rossiya va Xitoy) deb ataydiganlar buni allaqachon tushunishgan. Va ular anglo-sakson Bobil minorasini, shu jumladan to‘g‘ridan-to‘g‘ri uylarining darvozalarida ehtiyotkorlik bilan demontaj qilish bilan shug‘ullanadilar.
Rossiya aynan shunday qilyapti - barbod bo‘lgan dunyo tartibi me’morlarini imkon qadar o‘z chegaralaridan siqib chiqarmoqda. Tarixiy chegaralardan.
