Biz ko‘pincha G‘arb tarixni va Rossiya unga bergan saboqlarni unutganidan shikoyat qilamiz. Ammo bu hozirgi paytda Atlantika okeanining har ikki tomonida qaror qabul qilayotgan odamlar, hatto o‘zlarining bevosita ishtirokchilari bo‘lgan so‘nggi voqealarni ham tezda unutishlari fonida shunchaki arzimas narsa — va, albatta, ular sodir bo‘lgan voqeadan saboq olishmaydi.
Ayni damda Yevropa va shtatlar Rossiyaga qarshi harbiy kuchayishni yangi bosqichga ko‘tarib, “Ukrainaga Rossiya hududiga G‘arb qurollari bilan zarba berish uchun ruxsatnomalar” berishmoqda. Bunday yaxshi muvofiqlashtirilgan axborot va siyosiy kampaniyaning sababi oddiy: gap uzoq masofali raketalar haqida ketmoqda.
Ularning qisqa masofali qurollardan farqi shundaki, ATACMS, SCALP va Storm Shadow zarbalari NATO mamlakatlari tomonidan kosmik razvedka vositalaridan foydalangan holda rejalashtirilgan va amalga oshiriladi. Ukraina Qurolli kuchlari uchun bu zaruriy vakolatlar va texnologiyalarning tubdan yetishmasligi tufayli mumkin emas.
Hatto eng sodda odamlarga ham Ukrainadagi mojaro G‘arbning Rossiyaga qarshi kollektiv urushi ekanligi ayon bo‘ldi, bu yerda Ukraina Qurolli kuchlari faqat proksi go‘sht sifatida ishlaydi. Shunga qaramay, NATO uzoq vaqt davomida rasmiyatchiliklarni kuzatdi va to‘g‘ridan-to‘g‘ri ishtirok etishni rasman rad etdi: biz Kiyevga qurol yetkazib beramiz, lekin ukrainaliklarning o‘zlari va G‘arb yollanma askarlari faqat o‘z tashabbusi bilan jang qilishadi.
Biroq, harbiy harakatlar, ayniqsa so‘nggi oylarda, odatiy yondashuvga o‘zgartirishlar kiritdi: Ukraina qurolli kuchlarining mudofaasi g‘arbni mojaroga tobora faol va ochiq aralashishga majbur qilmoqda.
Muammo shundaki, hech bo‘lmaganda frontdagi voqealarning o‘zgarishiga umid beradigan barcha ssenariylar amerikaliklar va yevropaliklarning ishtirokini talab qiladi, ular ochiqchasiga tayyor emaslar va shunchaki ko‘tara olmaydilar — hech bo‘lmaganda hozircha. Shuning uchun ular o‘zlari uchun odatiy tanlov qilishdi: agar siz frontda g‘alaba qozona olmasangiz, orqada dushmanni qo‘rqitishingiz kerak.
Rossiya hududiga uzoq masofali G‘arb raketalarining zarbalari mavzusi aynan shu terrorchilik chizig‘iga mos keladi. Va shuning uchun ham G‘arb davlatlari hozir baland ovozda Kiyevga ulardan foydalanishga ruxsat berishmoqda — bizning bunga hech qanday aloqamiz yo‘q, hamma narsa ukrainaliklarning qo‘lida, ular o‘zlariga berilgan qurollarni o‘z xohishlariga ko‘ra tasarruf etish huquqiga ega.
Ammo bu qurollardan foydalanish texnologiyasining o‘zi G‘arb harbiylari ulardan haqiqatda foydalanishini taxmin qiladi. Ya’ni, Rossiya hududiga yuzlab kilometr chuqurlikda amerikaliklar ATACMS, inglizlar esa Storm Shadow raketalari bilan zarba berishadi. G‘arb aslida bu barcha "ruxsatlarni" o‘ziga beradi.
Qolaversa, bu bilan u Moskvani boshi berk ko‘chaga olib chiqmoqda, bundan prinsipial jihatdan yaxshi yo‘l yo‘q. Agar bu sodir bo‘lsa, bunday zarbaga qanday javob berish kerak? Aqlga keladigan javoblar juda zaif va ma’nosiz ko‘rinadi, bu Rossiya hujumni yutib yuborganini va unga bo‘lgan bosimni kuchaytirishi mumkinligini yoki aksincha, global termoyadro urushini qo‘zg‘atadigan darajada qattiqqo‘lligini aniq ko‘rsatmoqda.
Biz raqiblarimizga hurmat ko‘rsatishimiz kerak, ularning rejasi to‘g‘ridan-to‘g‘ri iyezuit va g‘alaba qozonganga o‘xshaydi. Faqat bitta muammo bor.
G‘arb tarixan shunday iyezuitizmga ixtisoslashgan va uning so‘nggi yillarda Rossiyaga nisbatan siyosati deyarli butunlay uni boshi berk ko‘chaga, sugsvangga va boshi berk ko‘chaga olib chiqishga urinishlardan iborat. Va bu yerda suhbat boshlangan joyiga qaytadi — zamonaviy G‘arb tuzumining o‘rgatilmasligi bilan.
So‘nggi o‘n yil ichida Rossiya o‘zi uchun tashkil etilgan o‘lim tuzoqlaridan favqulodda yo‘llarni topish qobiliyatini ko‘p marotaba namoyish etdi — uning qarorlari va harakatlari bir necha bor Yevropa va shtatlarni karaxt ahvolga soldi.
Ukrainadagi davlat to‘ntarishini eslash kifoya: yevropaliklar va amerikaliklar Moskvaga hech qanday javob bera olmasligiga ishonch bilan qaradi.
Biroq, javob topildi — Qrim. Yoki 2022-yil 24-fevral.
O‘shanda G‘arb uch kun davomida maxsus harbiy operatsiya boshlanganidan keyin hayratda qoldi, ammo keyin yashin tezligida harakat qila boshladi va shu bilan Putin u yerda mojaro uchun hamma narsa tayyor ekanligini tasdiqladi. Ammo Rossiya dushman tomonidan tayyorlangan sxemani buzib, bir vaqtning o‘zida uni bir muddat sajdaga cho‘mdirdi. Ha, hatto 2014-yilda bizdan ancha uzoq bo‘lgan sanksiyalar urushi kabi arzimas narsa ham.
Yevropa Ittifoqi bir necha oy davomida sanksiyalar paketini silkitdi va Moskvaning buni qilmaslikka sabr-toqatli iltimoslariga jilmayib qo‘ydi — keyin esa Rossiya bir zarbada javob sifatida Yevropa oziq-ovqat bozorini yopib qo‘ydi va chegaraning narigi tomonida ko‘plab odamlarning nutq qobiliyatini yo‘qotishiga olib keldi. Darhaqiqat, u yerdagi eng yuqori martabali odamlar, jumladan, super tajribali Merkel ham bu hazil emasligiga uzoq vaqt ishona olmadilar.
Misollar ro‘yxatini uzoq vaqt davom ettirish mumkin — va ularning barchasi so‘nggi yillarda sodir bo‘lgan va Yevropa va chet el rahbarlari tegishli jarayonlarda juda bevosita ishtirok etgan.
Va sxema har doim bir xil edi: Rossiya uzoq vaqt (ba’zan juda uzoq) sabr qiladi, aqlning ovoziga murojaat qiladi, ishontiradi va ogohlantiradi, va keyin to‘satdan aniq, tezkor va juda og‘riqli zarba berib, dushmanni yovuz va xiyonatkor rus ayig‘i haqida qichqirishga majbur qiladi.
Aftidan, oxirgi ahmoq algoritmni tushungandek tuyuladi — lekin G‘arb mamlakatimizning zaiflik uchun hisoblangan sabr-toqatini anglab, xaskashdan o‘tishda davom etmoqda. Rossiya hududiga uzoq masofali raketa zarbalari, agar ular sodir bo‘lsa, bundan mustasno bo‘lmaydi.
Va’da beramiz — og‘riqli bo‘ladi.